سفارش تبلیغ
صبا ویژن


آسمان را دریاب

 

دنیا خیلی بزرگه حد اقل برای ما آدما که دیدمون کوچیکه ، بزرگه .

تو این دنیای بزرگ آدمای زیادی زندگی می کنن . ما آدما تو

خیلی چیزا مشترکیم یعنی خیلی چیزا رو با هم تقسیم می کنیم .

مثلا همین اکسیژن که همه داریم از اون استفاده می کنیم یا

زمین که هر کدوممون رو یه جاش ساکنیم . ولی چرا بعضی چیزا

رو با هم تقسیم نمی کنیم . مثلا چرا محبتی که تو خونه ی دلمون

جا داره رو با هم تقسیم نمی کنیم ؟ چرا وقتی می تونیم با یه بخشی

از داراییمون به داد یه فقیر یا یه بیمار یا هر کس دیگه برسیم حتی

از دادن یه سکه دریغ می کنیم ؟ چرا فکر نمی کنیم اگه من یه مقدار

بدم و دیگری یه مقدار دیگه اون وقت هیچ کس تو دنیا محتاج

نمی مونه ؟ پس باید سعی کنیم تو سال نو یه کمی هم به فکر

دیگران باشیم .


نوشته شده در شنبه 91/1/12ساعت 4:5 عصر توسط تک ستاره نظرات ( ) | |

 دوباره زمین رنگ و بوی بهار گرفته . مردم در تکاپوی نو شدنن . هر

کی سرش به کاری گرمه . سال نو برامون خیلی مهمه . اون قدر مهم

که ما هم سعی می کنیم مثل بهار نو بشیم . ولی چرا به فکر نو کردن

دلمون نیستیم ؟ چرا نمی خوایم مثل سال ، دلمونو نو کنیم ؟ چرا ما

آدما به فکر سیاهی دلمون نیستیم ؟ چرا گرد و غبار غفلت رو از

دلموپاک نمی کنیم ؟ شاید برامون مهم نیست که رو دلمون یه وجب

خاک نشسته .نمی دونم چرا ما دلمونو خونه تکونی نمی کنیم .

نمی دونم چرا دلمون نمی خواد کویر دلمونو به گلستان تبدیل کنیم .

باید با اومدن سال جدید دلمونو پر از احساس کنیم .باید گرد و غبار

بی توجهی رو از تو خونه محبت دلمون پاک کنیم . باید ابر دلمونو اون

قدر قلقلک بدیم تا بالاخره بعد از سال ها خشکسالی با باریدن کویر

دلمونو آباد کنه . باید نو بشیم و با نو شدنمون به پیشواز بهار بریم .


نوشته شده در شنبه 90/12/27ساعت 8:44 عصر توسط تک ستاره نظرات ( ) | |

فصل دلمان فصل خزان است . در دل آدمیان برگ ریزان

است . دنیا فصل غم انگیزی را می گذراند . فصلی طولانی که

تنها با آمدن یار غائب جایش را به بهار و غمی تلخ که تنها

با آمدنش جایش را به شادی می دهد . اما آدمیان نمی دانند

یا نمی خواهند بدانند فصل بهار را خودشان می سازند .آدمیان

با انتظار می توانند فصل خزان را به پایان رسانند . آدمیان

نمی خواهند بدانند که آن یار غائب سی صد و سیزده یار

می خواهد . سی صد و سیزده یار واقعی . سی صد و سیزده

فرد که او را از اعماق جانشان دوست بدارند دنیا بس بزرگ

است و در این دنیای بزرگ که همه دم از انتظار می زنند

سی صد و سیزده یار واقعی یافت نمی شود . دنیا چه بزرگ

است و آدمیان چه کوچک ...


نوشته شده در شنبه 90/11/22ساعت 3:2 عصر توسط تک ستاره نظرات ( ) | |
<      1   2   3   4      

قالب ساز طراح قالب


کد ماوس





کد ماوس